Szklarska Poręba i Wodospad Kamieńczyka 2015

Ostatnio ciągle brakuje nam czasu... jak nie praca to studia, a do tego obowiązki domowe... Marzyliśmy o jakimś krótkim wyjeździe tylko we dwoje, bo ciężko nam wytrzymać bez podróży ;) Gdy wreszcie trafił nam się wolny weekend, postanowiliśmy go wykorzystać i wybrać się w miejsce, o którym myśleliśmy już od jakiegoś czasu... I tak oto 29 listopada 2015 roku wiedliśmy w Zafirę i ruszyliśmy w drogę do Szklarskiej Poręby!

Gdy tylko wyjechaliśmy z Wrocławia zaczęliśmy wypatrywać śniegu... lecz nie zapowiadało się na to, że zobaczymy zimę w tym roku. Mieliśmy nawet wrażenie, że zaraz zacznie padać deszcz i nasza wyprawa nie będzie tak udana, jakbyśmy sobie tego życzyli. 

Gdy do celu naszej wyprawy zostało 6 km nagle zaczęliśmy wjeżdżać w coraz bardziej zaśnieżone tereny! Byliśmy niezwykle zdziwieni i bardzo zadowoleni ;) Uwielbiamy takie zimowe krajobrazy!

Znaleźliśmy jakiś bezpłatny parking w centrum miasta i zachwyceni ruszyliśmy w drogę! Śnieg cały czas sypał, a już było go co najmniej 10 cm! Zapowiadała się świetna wycieczka :)

Szklarska Poręba – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie jeleniogórskim. Położone w dolinie rzeki Kamiennej i jej dopływów (Kamieńczyka i Szklarki), na wys. 440–886 m n.p.m., od południa na stokach Karkonoszy z dominującą nad miastem Szrenicą (1362 m n.p.m.), od północy na stokach Gór Izerskich z Wysokim Kamieniem (1058 m n.p.m.) i Czarną Górą (965 m n.p.m.), zaś od wschodu wzniesienia Pogórza Karkonoskiego oddzielają miasto od Kotliny Jeleniogórskiej.

Byliśmy trochę głodni, więc weszliśmy na gyrosa do niedużej restauracji, a następnie ruszyliśmy w stronę szlaku prowadzącego na Szrenicę. Już wtedy wiedzieliśmy, że dziś nie uda nam się na nią wejść. Śnieg strasznie nas spowalniał, więc za cel wyznaczyliśmy sobie Wodospad Kamieńczyka :)

Takich widoków i takiej pogody brakuje nam zimą w naszym Wrocławiu. Nie mogliśmy przestać się zachwycać i cieszyliśmy się jak dzieci. Robiliśmy zdjęcia, rzucaliśmy się śnieżkami... Może dlatego mieliśmy tak kiepskie tempo wchodzenia pod górę? ;) Po wejściu na szlak na teren Karkonoskiego Parku Narodowego było już tylko piękniej! Zima naprawdę ma swój urok.

Po jakimś czasie minęliśmy Wodospad i zatrzymaliśmy się przy schronisku „Kamieńczyk”.Tu ostatecznie zdecydowaliśmy, że czas zawracać, bo niedługo miało zacząć się ściemniać. Z ciekawości zerknęliśmy szybko na podgląd web kamery ze szczytu i stwierdziliśmy, że i tak nie mamy czego żałować. Widoczność na szczycie była tragiczna, wszędzie była mgła i sypał mocny śnieg. Teraz mogliśmy śmiało zawrócić, planując, że wrócimy tu w nowym roku :)

Wodospad Kamieńczyka

Nie mogliśmy jednak odpuścić zobaczenia z bliska Wodospadu Kamieńczyka! Zapłaciliśmy więc po 3 zł za bilety, nałożyliśmy kaski ochronne i ruszyliśmy po schodach w dół, a nie należało to do łatwych czynności... było niezwykle ślisko!

Wodospad Kamieńczyka (846 m n.p.m.) – najwyższy wodospad w polskich Sudetach. Woda potoku Kamieńczyk spada trzema kaskadami z wysokości 27 m. Za środkową kaskadą znajduje się grota sztucznie wykuta przez Walończyków, którzy przed wiekami znajdowali tu ametysty i pegmatyty. Grota ta jest nazywana Złotą Jamą. Przed II wojną światową Wodospad Kamieńczyka posiadał status pomnika przyrody, obecnie jest to obszar ochrony ścisłej, wchodzący w skład Karkonoskiego Parku Narodowego. Poniżej wodospadu znajduje się kanion Kamieńczyka długości 100 m. Szerokość przy wodospadzie wynosi około 15 m, a niżej zmniejsza się nawet do 3 metrów. Ściany mają wysokość do 25 metrów. Warto było tu przyjść, zwłaszcza zimą!

Aż szkoda nam było wracać, zima potrafi być tak piękna! I nie zraziło mnie nawet to, że w drodze powrotnej dwukrotnie wylądowałam tyłkiem na ziemi z czego Michał miał niezły ubaw ;) Później byłam już mądrzejsza i uczepiłam się go, dzięki czemu łatwiej było mi utrzymać równowagę. W sumie to nie tylko mi ;)

Droga powrotna zawsze mija szybciej, więc w dość dobrym tempie dotarliśmy na parking. Baliśmy się co tam zastaniemy i już szykowaliśmy się do odśnieżania Zafiry, ale pozytywnie nas zaskoczyła, bo była jednym z nielicznych aut, po których śnieg spływał ;) Wrzuciliśmy wszystkie rzeczy do bagażnika, biegiem wpadliśmy do auta odpalając ogrzewanie, a odjeżdżając, obiecaliśmy sobie, że tu wrócimy... To był naprawdę udany wyjazd, choć na początku nic nie zapowiadało, że będzie aż tak fajnie :) Pogoda bardzo miło nas zaskoczyła i gdyby nie to, że przy wjeździe do Wrocławia trafiliśmy na spory korek, to wszystko byłoby idealnie :)